Schrijft met gecontroleerde waanzin de waarheid. Gebruikt alle manke stukken van zichzelf en fietst die dan een poëtische wereld in die op de onze lijkt. Deze wereld is soms harder, soms geiler, soms vreemder, soms eenzamer, soms lache, soms is een raar woord als je het zo vaak schrijft.
Laila (1991) studeerde aan de Schrijversvakschool voordat ze afstudeerde aan de Scenariovakschool, waar ze haar afstudeerscript Dark Store ontwikkelde; een verhaal over een flitssupermarktmedewerker die zichzelf in hiphopfeesten verliest om de wereld niet te voelen, totdat een onaardse entiteit haar komt waarschuwen voor haar naderende eind.
Haar korte films Randgevoel (2023, Tessa Joosse) en Slapende Honden (2024, Gus Wickerhoff) werden vertoond op o.a. het Nederlands Film Festival en Nederlands Poëziefilm Festival. Ze werd geselecteerd voor meerdere talenttrajecten, waaronder Nieuw Licht (Hollands Licht), het Klasje (Pupkin) en Team Up 3 (Scriptbank).
Momenteel werkt ze aan haar eerste eigen korte film, een speelfilm (jeugd) en een serie. Eerder schreef ze voor VICE Media. En haat ze stukjes over zichzelf schrijven in de derde persoon.
