Met een bak enthousiasme zeilde Beyke Goris de opleiding binnen. Na jarenlange ervaring in de communicatiewereld van bedrijven en overheid werd het tijd om van story selling naar haar story telling te gaan. Wat ze heeft gezien en gehoord in haar werk in allerlei sectoren - van bouw en zorg tot onderwijs en politiek - zet ze graag om in levensechte scripts met sprekende personages. Herkenbaar, interpersoonlijk drama en rake dialogen zijn haar vaste ingrediënten.
Bedoelingen (vaak goed) + menselijk onvermogen = het verhaal van ons leven. Dit geldt op het werk, maar nog meer thuis. Een andere inspiratiebron is daarom de familiedynamiek. Dat ze zelf uit een groot nest komt, blijkt daarbij errig handig. Ze raakt nooit uitgekeken op oude patronen in nieuwe jasjes en familiecodes van gewapend beton. Hoe individuen zich een weg naar vrijheid bikken - en ondanks het vele gruis de verbinding met de ouders en anderen nodig blijven hebben. Voor de ontwikkeling van een caleidoscopische dramedy over drie generaties familie, elk in hun eigen tijdgeest, mag je haar vandaag nog bellen.
Vanuit haar studie Geschiedenis heeft ze een voorliefde: sociaal-maatschappelijk en historisch drama. De Tweede Wereldoorlog met al zijn levensthema’s is daarbij een specialisatie: moed, opportunisme, diepe vriendschap, onmogelijke keuzes. Haar afstudeerscript, een psychologisch drama met als kern een waargebeurd verhaal uit de oorlog, ontwikkelde ze onder leiding van Roos Ouwehand. Ook kent ze de kracht van gedegen research, voor het opzetten van sterke plotlijnen en authentieke mensen, die soms bizarre sprongen in het leven (moeten) maken.
Ze schuwt zware thema’s niet, maar zet daar graag fijnzinnige humor omheen zodat de kijker niet met de pootjes omhoog hoeft te gaan liggen. Haar ambitie is om verhalen de wereld in te brengen, die ons laten beseffen dat we meer op elkaar lijken dan we denken. Of willen. Fictie is voor haar één grote speeltuin, maar ze beweegt zich net zo makkelijk tussen de strakkere kaders van docu’s en boekverfilmingen.
